Στ. 20: Ι̣Ρ: δεν πρόκειται για τον αριθμό 110 (καθώς, προκειμένου για χρηματικό ποσό, το ψηφίο των δεκάδων πάντοτε ακολουθεί το ψηφίο των εκατοντάδων στις επιγραφές της Λευκόπετρας), αλλά για το σύμβολο των χιλιάδων ακολουθούμενο από τον αριθμό 100· το πρόστιμο, κατά συνέπεια, είναι 100.000 δηνάρια, ανήκει δηλαδή στην κατηγορία των αποτρεπτικών προστίμων (πρβλ. αρ. 31). Στ. 20-23: Η Ricl ερμηνεύει το σύμβολο των δηναρίων () ως συμπίλημα ΧΕ, διαβάζει χεῖρ’ ἀνετιθέμην μεμαρτυρωμένην και μεταφράζει ως εξής: «I also deposited a witnessed / certified hand-written note (of purchase?) of this slave». Όμως η ανάγνωση ἀνατιθέμην είναι βέβαιη, ενώ η χρήση της λέξης χεῖρα με την έννοια χειρόγραφο δεν έχει παράλληλα. Η μετοχή μεμαρτυρωμένην δεν μπορεί να συνταχθεί ούτε με το όνομα της αναθέτριας (το όνομα της οποίας βρίσκεται σε ονομαστική στην αρχή του κειμένου) ούτε με την γενική παιδίσκης στον στ. 19. Ίσως είναι προτιμότερο να διορθώσουμε σε μεμαρτυρωμένη˹ς˺ (γενική απόλυτος· πρβλ. ήδη Πέτσας, «Ἐπιγραφές» 298) και να αναγνωρίσουμε στη λέξη ἀνατιθέμην μια διαλεκτική μορφή του ενεστωτικού απαρεμφάτου ἀνατιθέναι (πρβλ. Μ. Β. Hatzopoulos, BCH 111 [1987] 410-11, Delacoulonche, “Berceau” 244, αρ. 29: ἀνατιθήμειν και Ι. Herakleia (IK 47), αρ. 72: τιθῆμεν), το οποίο χρησιμοποιείται εδώ ως προστακτική. Το ρήμα μαρτυρῶ πιθανώς υποδηλώνει (όπως και στην επιγραφή αρ. 90: διὰ χειρὸς μεμαρτυρωμένας) την έγγραφη βεβαίωση της αναθέτριας ότι είχε την κυριότητα της απελευθερούμενης δούλης.

Στ. 20: Ι̣Ρ: δεν πρόκειται για τον αριθμό 110 (καθώς, προκειμένου για χρηματικό ποσό, το ψηφίο των δεκάδων πάντοτε ακολουθεί το ψηφίο των εκατοντάδων στις επιγραφές της Λευκόπετρας), αλλά για το σύμβολο των χιλιάδων ακολουθούμενο από τον αριθμό 100· το πρόστιμο, κατά συνέπεια, είναι 100.000 δηνάρια, ανήκει δηλαδή στην κατηγορία των αποτρεπτικών προστίμων (πρβλ. αρ. 31). Στ. 20-23: Η Ricl ερμηνεύει το σύμβολο των δηναρίων () ως συμπίλημα ΧΕ, διαβάζει χεῖρ’ ἀνετιθέμην μεμαρτυρωμένην και μεταφράζει ως εξής: «I also deposited a witnessed / certified hand-written note (of purchase?) of this slave». Όμως η ανάγνωση ἀνατιθέμην είναι βέβαιη, ενώ η χρήση της λέξης χεῖρα με την έννοια χειρόγραφο δεν έχει παράλληλα. Η μετοχή μεμαρτυρωμένην δεν μπορεί να συνταχθεί ούτε με το όνομα της αναθέτριας (το όνομα της οποίας βρίσκεται σε ονομαστική στην αρχή του κειμένου) ούτε με την γενική παιδίσκης στον στ. 19. Ίσως είναι προτιμότερο να διορθώσουμε σε μεμαρτυρωμένη˹ς˺ (γενική απόλυτος· πρβλ. ήδη Πέτσας, «Ἐπιγραφές» 298) και να αναγνωρίσουμε στη λέξη ἀνατιθέμην μια διαλεκτική μορφή του ενεστωτικού απαρεμφάτου ἀνατιθέναι (πρβλ. Μ. Β. Hatzopoulos, BCH 111 [1987] 410-11, Delacoulonche, “Berceau” 244, αρ. 29: ἀνατιθήμειν και Ι. Herakleia (IK 47), αρ. 72: τιθῆμεν), το οποίο χρησιμοποιείται εδώ ως προστακτική. Το ρήμα μαρτυρῶ πιθανώς υποδηλώνει (όπως και στην επιγραφή αρ. 90: διὰ χειρὸς μεμαρτυρωμένας) την έγγραφη βεβαίωση της αναθέτριας ότι είχε την κυριότητα της απελευθερούμενης δούλης.