Πατριαρχικό και συνοδικό γράμμα του πατριάρχη Νεοφύτου Ζ'
Patriarchal synodical letter of the patriarch Neophytos VII
Αρχείο Πρωτάτου Kώδικας 3 (παλαιοί αριθμοί: 5 και 2ζ)
Έγγραφο, χειρόγραφο
Παλαιογραφικές, αρχειακές και διπλωματικές έρευνες
Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών/ ΕΙΕ
Χ. Κτενάς, Άπαντα τα εν Αγίω Όρει ιερά καθιδρύματα εις 726 εν όλω ανερχόμενα και αι προς το δούλον έθνος υπηρεσίαι αυτών, Αθήνα 1935, 336-340/ A. Λαυριώτης (Λαζαρίδης), Tο Άγιον Όρος μετά την Oθωμανικήν κατάκτησιν, Eπετηρίς Eταιρείας Bυζαντινών Σπουδών 32 (1963), 236/ X. Γάσπαρης, Αρχείο Πρωτάτου. Επιτομές μεταβυζαντινών εγγράφων, Αθήνα 1991, 70-71, Αθωνικά Σύμμεικτα 2 ( Χ. Κτενάς, Άπαντα τα εν Αγίω Όρει ιερά καθιδρύματα εις 726 εν όλω ανερχόμενα και αι προς το δούλον έθνος υπηρεσίαι αυτών, Αθήνα 1935, 853-856 )
Ιερά Κοινότης Αγίου Όρους
H μονή Μεγίστης Λαύρας για να εξοφλήσει το χρέος προς τους δανειστές της στην Κωνσταντινούπολη είχε αποφασίσει να πουλήσει τα ασημικά του μοναστηρίου και των μετοχιών της στην Aδριανούπολη, τις Σέρρες, τη Σμύρνη και τη Χίο. Είχε επίσης αποφασίσει να δώσει κάθε Λαυριώτης οτιδήποτε είχε στην κατοχή του προκειμένου να βοηθήσει την κατάσταση. Μετά από έρευνα της Συνόδου του Πατριαρχείου, με την παρουσία των επιστατών και των λαϊκών επιτρόπων της Εκκλησίας και του Αγίου Όρους με βάση το “βασιλικό ταχρήλι”, το κατάστιχο των δοσιμάτων και παλαιούς κώδικες, σχετικά με την κατανομή των 580 πουγγιών χρέους της Κοινότητας που είχε πραγματοποιηθεί επί πατριαρχείας Γαβριήλ Δ\', το [1783], είχε αποδειχτεί ότι η μονή της Λαύρας είχε επιβαρυνθεί 166 πουγγιά πέραν του ποσού που της αναλογούσε, συμπεριλαμβανομένου σ\' αυτά και του ποσού που άδικα θεωρήθηκε ότι χρωστούσε ο Παρθένιος Λαυριώτης. Οι Λαυριώτες είχαν απαιτήσει την επιστροφή των χρημάτων αυτών μαζί με τον τόκο έξι χρόνων. Τώρα, όμως, για να μην υπάρξει αναστάτωση στις συναλλαγές αποφασίστηκε να απαλλαγεί η μονή από το χρέος των 72 πουγγιών που της αναλογούσαν στο σύνολο των 360 πουγγιών του τρέχοντος χρέους της Κοινότητας. Eξάλλου, η Μεγάλη Σύναξη, όπως μαρτυρούν οι επίτροποι του Αγίου Όρους στην Κωνσταντινούπολη, είχε υποσχεθεί παλαιότερα να επιστρέψει για την ίδια υπόθεση 40 πουγγιά στη μονή της Λαύρας και 20 πουγγιά στη μονή Ιβήρων. Αν όμως ο διακανονισμός αυτός δε γίνει δεκτός, τότε η Κοινότητα είναι υποχρεωμένη να καταβάλει στη Λαύρα τα 166 πουγγιά. O πατριάρχης ζητά από την Κοινότητα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη με τον εφημέριο Κυπριανό, που μεταφέρει το παρόν γράμμα, νέα σφραγισμένα “μπεγιάζια” ομολογιών 360 πουγγιών χωρίς τη σφραγίδα της Λαύρας για να κλείσει η υπόθεση. Συμβουλεύει, τέλος, να επανεξετασθεί με φρόνηση το ανάλογο της μονής των Ιβήρων, γιατί και αυτή η μονή φαίνεται αδικημένη.
Στο τέλος του αντιγράφου σημειώνεται ότι το πρωτότυπο γράμμα κατατέθηκε για φύλαξη στο σκευοφυλάκιο της μονής Βατοπεδίου.
Αρχ.: Ότι, οι προκριτώτεροι των Λαυριωτών πατέρες…
Tο χρέος της Kοινότητας αναλύεται στα φύλλα 118α-120 του κώδικα 5 του αρχείου του Πρωτάτου.
Κώδικας αντιγράφων
Βυζαντινά - Μεταβυζαντινά έγγραφα
Αρχεία
Ιερά Κοινότης Αγίου Όρους
